Dit is wat we op Wikipedia vonden over de Caligula’s Horse:

Alternatieve muziek (ook alternatieve rock, alt-rock of alternative) - ook indie genoemd, dat eigenlijk een subgenre is - is een in de jaren 80 opgekomen verzamelnaam voor op kunstmuziek georiënteerde popmuziek en meer in het bijzonder rockmuziek, waarbij de kunstzinnige pretenties groter zijn dan de commerciële. Het ging daarbij aanvankelijk om artiesten die in het circuit van kleine zalen populair werden en hun platen meestal op kleine, onafhankelijke platenlabels uitbrachten. De alternatieve rock was een vervolg op de punkrock, soms gecombineerd met folk, reggae en elektronische muziek. De naam komt van het Engelse woord independent, wat onafhankelijk betekent. Indie-muziek kan vrij divers zijn, van ambient tot heavy metal, maar meestal bedoelt men met de naam een subgenre uit de alternatieve rock, zogenaamde Indie rock.

Het genre bestaat uit subgenres die ontstonden uit de independent-muziekscene vanaf de jaren 80, zoals de grunge, de britpop, de gothic rock en de indiepop. Deze genres worden verenigd door hun collectieve relatie met de punkrockstijl en -ethos, die de grondbeginselen stelde voor de alternatieve muziek in de jaren zeventig. Indertijd werd de term 'alternatieve rock' gebruikt voor alles wat invloed had uit de undergroundartiesten in de jaren 80, en al de muziek die uit de punkrock neerdaalde, punk, new wave en postpunk meegeteld. De alternatieve muziek was een vervolg op de punkrock, soms gecombineerd met folk, reggae en elektronische muziek. Terwijl enkele artiesten commercieel succes vergaarden en mainstream kritische erkenning kregen, bleven vele alternatieve rockartiesten tijdens de jaren 80 cultacts die bij "independent labels" zaten en bekend werden via radioairplay op de campus en mond-tot-mondreclame.

Hoewel alternatieve muziek zich hiermee afzette tegen de massacultuur, groeiden veel artiesten die deze muziek maakten uit tot grote sterren. Met de doorbraak van Nirvana en de populariteit van de grunge- en de britpopgroepen in de jaren 90 enterde de alternatieve muziek definitief de muzikale mainstream en werden vele alternatieve bands commercieel succesvol. Sinds het succes van Nirvana maar van ook U2 wordt de term alternatief net als de termen underground en cult steeds vaker door de gevestigde platenindustrie gebruikt als marketingterm om artiesten met een rebels imago te promoten. Of de geproduceerde muziek ook vernieuwend of tegendraads is, schijnt daarbij minder belangrijk te zijn.